In Memoriam Loes van den Bogaard 8 mei 1939 -15 januari 2021 - Interviews door Gerrit Post
Afgelopen 15-01-2021 overleed Loes van den Boogaard. Nu denk je misschien: goh, vervelend, nou ja, life goes on. Dan is deze nieuwsbrief voor jou. Bij ons ontstond direct het besef: we moeten daar wat mee. Loes is zo groot geweest binnen de kynologie en heeft in ieder geval op één generatie een heel duidelijk stempel gedrukt. Om het icoon Loes te eren en om haar enorme inbreng en belang nog eens duidelijk te maken voor de jongere generatie(s), is deze nieuwsbrief opgesteld.
Mensen van heel diverse pluimage hebben informatie aangedragen, vaak gebaseerd op herinneringen van meer dan 40 jaar terug. We laten ze achtereenvolgens kort aan het woord. Het is lastig daarbij een volgorde te bepalen maar het gaat om het uiteindelijke beeld.
Als notulist van de boodschap wil ik alle respondenten heel erg bedanken voor de tijd die men op heel korte termijn vrijmaakte om even te graven in een rijk verleden. Het is ook voor mij een bijzondere reis geworden langs diverse nog niet geëxploreerde paden. In een aantal gevallen kreeg ik kant en klare tekst die ik geplaatst heb, maar dat blijkt vanzelf bij het lezen.
Mensen van heel diverse pluimage hebben informatie aangedragen, vaak gebaseerd op herinneringen van meer dan 40 jaar terug. We laten ze achtereenvolgens kort aan het woord. Het is lastig daarbij een volgorde te bepalen maar het gaat om het uiteindelijke beeld.
Als notulist van de boodschap wil ik alle respondenten heel erg bedanken voor de tijd die men op heel korte termijn vrijmaakte om even te graven in een rijk verleden. Het is ook voor mij een bijzondere reis geworden langs diverse nog niet geëxploreerde paden. In een aantal gevallen kreeg ik kant en klare tekst die ik geplaatst heb, maar dat blijkt vanzelf bij het lezen.
Peter Beekman - www.kynotrain.nl
Denkt nog met veel warmte terug aan “Tante Loes”.
Was betrokken bij de allereerste opleiding gedragsbegeleiding (zoals het toen nog heette) en werd gevraagd voor het bestuur van O&O. Heeft met Loes gewerkt aan de eerste puppen instructie cursus. Herinnert zich ook en vooral de gastvrijheid van Loes - iets dat nagenoeg alle respondenten melden. Haar woonark in Nigtevecht was een echte verzamelplaats waar het “allemaal gebeurde”. Zo herinnert Peter zich nog dat hij ooit op de vloer in de ark, samen met Quirine Potter van Loon, vragen aan het opstellen was voor de Basis Instructie Cursus (BIC). Een promotietour voor behendigheid naar Duitsland, met zijn allen in een bus, staat hem ook nog goed voor de geest evenals het Oscar en Rufus project (met Marina van Eijkelenburg) waarin ze kinderen op scholen leerde hoe je beter (lees veilig) met honden om kon gaan.
Loes had ook wel haar “dingetjes”. Zo was ze de mening toegedaan dat gedragsbegeleiding gratis zou moeten zijn, vanwege het belang voor mens en dier. Hamerde ze er steeds op dat het taalgebruik geschikt moest zijn voor “Jan en Mien Koekenbakker” en begon ze haar lezingen en instructies vrijwel altijd met het vaststellen van het “thema”. Vanuit dat begin, geput uit de dikke van Dale, werd het verhaal dan verder ontwikkeld.
Was betrokken bij de allereerste opleiding gedragsbegeleiding (zoals het toen nog heette) en werd gevraagd voor het bestuur van O&O. Heeft met Loes gewerkt aan de eerste puppen instructie cursus. Herinnert zich ook en vooral de gastvrijheid van Loes - iets dat nagenoeg alle respondenten melden. Haar woonark in Nigtevecht was een echte verzamelplaats waar het “allemaal gebeurde”. Zo herinnert Peter zich nog dat hij ooit op de vloer in de ark, samen met Quirine Potter van Loon, vragen aan het opstellen was voor de Basis Instructie Cursus (BIC). Een promotietour voor behendigheid naar Duitsland, met zijn allen in een bus, staat hem ook nog goed voor de geest evenals het Oscar en Rufus project (met Marina van Eijkelenburg) waarin ze kinderen op scholen leerde hoe je beter (lees veilig) met honden om kon gaan.
Loes had ook wel haar “dingetjes”. Zo was ze de mening toegedaan dat gedragsbegeleiding gratis zou moeten zijn, vanwege het belang voor mens en dier. Hamerde ze er steeds op dat het taalgebruik geschikt moest zijn voor “Jan en Mien Koekenbakker” en begon ze haar lezingen en instructies vrijwel altijd met het vaststellen van het “thema”. Vanuit dat begin, geput uit de dikke van Dale, werd het verhaal dan verder ontwikkeld.
Willem Netto - bioloog
Ontmoette Loes op de Universiteit Utrecht waar ze weliswaar geen vaste kracht was, maar wel een graag gezien gastspreker voor de studenten Diergeneeskunde. Loes haalde Willem vervolgens naar het Gooi om adviezen te geven over het toepassen van runderen op de gronden van het Gooisch Natuur Reservaat, met name de bestendigheid van de runderen tegen loslopende honden. Loes heeft Willem ook geïntroduceerd binnen O&O om op die manier meer wetenschappelijke achtergronden van dierengedrag in de cursussen in te brengen. Ze heeft zich altijd verbaasd, misschien wel vermaakt, om zijn onhandigheid met honden.
Hilco Frijlink
Is eveneens via Utrecht met Loes in contact gekomen. Vanuit zijn fascinatie voor gedrag van vooral wolven is hij heel belangrijk geweest voor het ontwikkelen van de opleiding gedragstherapie samen met Loes en Martin Gaus. Dat heeft feitelijk geresulteerd in de opleidingen die we nu kennen.
Martin Brouwer - www.dogcenter.nl
Martin is, evenals Loes dat was, erelid van O&O.
Najaar 1976, KC Gooi- en Eemland, ontmoeting. Loes had in die tijd het idee om van de nieuwe cursisten tijdens de eerste twee lessen de beste combinaties uit te zoeken en daar, met extra aandacht, een plus groep van te maken die versneld twee examens kon doen. Aangezien er voor mij met mijn hond van 4 maanden geen plaats was in de najaarscursus, ging ik elke week kijken en oefende thuis de dingen die ik zag bij de andere mensen in de cursus. Dat ik kwam kijken was de instructeur André opgevallen en kon ik in les 5 instromen. Veertien dagen voor het examen vroegen ze mij ; kan je hond ook los volgen……. eh ja. En zo deed ik A- en B-examen en werd eerste bij de A en de B. (zo ging dat toen…) Loes begreep niet dat ik haar niet was opgevallen tijdens de eerste twee lessen. Hierna kreeg ik een telefoontje of ik mee wilde doen aan de demo groep. Daar aangekomen werd ik vreemd bekeken door Loes en wat ik kwam doen? Eh …. meedoen met de demo was mijn antwoord. Nee dat kon maar niet zomaar, was alleen voor goede honden. Ja maar …….. bijna weggestuurd worden was het begin van een geschiedenis van 40 jaar. Daarna samen met Loes naar Charlie Wyant in Engeland, (de goeroe van de Engelse obedience waar je een week cursus doghandling kreeg), naar de BIPDT in London (British Institute of Professional Dog Trainers), een instructeurs opleiding. Aan het einde van de week waren de rollen omgedraaid en gaf Loes als cursist les aan de docenten omdat ze een hoop van haar konden leren) en naar de Carragh du Academy in Wales waar we allebei en als enige van de cursisten het hoogste trainers diploma haalden. Al die kennis droegen wij over aan de instructeurs van kynologenclub Gooi- en Eemland (ook met Jo Lubbers) met als gevolg dat G&E hoog aangeschreven was op het gebied van lesgeven en innovatie (het trainen met een bal en koekje.) Lang voordat iemand nog gehoord had van dogdance deed G&E al demo’s op muziek …. Ondertussen was O&O opgericht en kreeg ik van het bestuur (lees Loes) de opdracht om samen met Maud Grevelink de eerste instructeursopleiding te ontwerpen en te geven. Er zouden er nog vele volgen. En de rest is geschiedenis. Zonder Loes had ik niet gezeten waar ik nu zit. Samen met haar de mooiste tijd van de kynologie meegemaakt. Zoeken, ontdekken, proberen, doorgeven.
Najaar 1976, KC Gooi- en Eemland, ontmoeting. Loes had in die tijd het idee om van de nieuwe cursisten tijdens de eerste twee lessen de beste combinaties uit te zoeken en daar, met extra aandacht, een plus groep van te maken die versneld twee examens kon doen. Aangezien er voor mij met mijn hond van 4 maanden geen plaats was in de najaarscursus, ging ik elke week kijken en oefende thuis de dingen die ik zag bij de andere mensen in de cursus. Dat ik kwam kijken was de instructeur André opgevallen en kon ik in les 5 instromen. Veertien dagen voor het examen vroegen ze mij ; kan je hond ook los volgen……. eh ja. En zo deed ik A- en B-examen en werd eerste bij de A en de B. (zo ging dat toen…) Loes begreep niet dat ik haar niet was opgevallen tijdens de eerste twee lessen. Hierna kreeg ik een telefoontje of ik mee wilde doen aan de demo groep. Daar aangekomen werd ik vreemd bekeken door Loes en wat ik kwam doen? Eh …. meedoen met de demo was mijn antwoord. Nee dat kon maar niet zomaar, was alleen voor goede honden. Ja maar …….. bijna weggestuurd worden was het begin van een geschiedenis van 40 jaar. Daarna samen met Loes naar Charlie Wyant in Engeland, (de goeroe van de Engelse obedience waar je een week cursus doghandling kreeg), naar de BIPDT in London (British Institute of Professional Dog Trainers), een instructeurs opleiding. Aan het einde van de week waren de rollen omgedraaid en gaf Loes als cursist les aan de docenten omdat ze een hoop van haar konden leren) en naar de Carragh du Academy in Wales waar we allebei en als enige van de cursisten het hoogste trainers diploma haalden. Al die kennis droegen wij over aan de instructeurs van kynologenclub Gooi- en Eemland (ook met Jo Lubbers) met als gevolg dat G&E hoog aangeschreven was op het gebied van lesgeven en innovatie (het trainen met een bal en koekje.) Lang voordat iemand nog gehoord had van dogdance deed G&E al demo’s op muziek …. Ondertussen was O&O opgericht en kreeg ik van het bestuur (lees Loes) de opdracht om samen met Maud Grevelink de eerste instructeursopleiding te ontwerpen en te geven. Er zouden er nog vele volgen. En de rest is geschiedenis. Zonder Loes had ik niet gezeten waar ik nu zit. Samen met haar de mooiste tijd van de kynologie meegemaakt. Zoeken, ontdekken, proberen, doorgeven.
Maud Grevelink oud bestuurslid en docent O&O - www.hondenopvoeding.nl
Mijn eerste echte contact met Loes was bij de eerste ALV, eind 1981, toen werd ik secretaris met in het bestuur Loes en Jo Lubbers als voorzitter. Daarvoor ook bij lezingen en het pinksterweekend met Charlie Wyant in Muiderberg.
Loes was in mijn ogen een geweldige onderhoudende spreker, heel erg veelzijdig en met een enorme drive om mensen met honden kennis te laten maken met alle mogelijkheden die hondenland biedt, zolang je er beiden - hond en baas - plezier aan beleeft. Loes heeft de aanzet gegeven tot vele takken van hondensport, zoals behendigheid, reddingswerk en gedragsbegeleiding. We plukken er nog steeds de vruchten van.
Loes was in mijn ogen een geweldige onderhoudende spreker, heel erg veelzijdig en met een enorme drive om mensen met honden kennis te laten maken met alle mogelijkheden die hondenland biedt, zolang je er beiden - hond en baas - plezier aan beleeft. Loes heeft de aanzet gegeven tot vele takken van hondensport, zoals behendigheid, reddingswerk en gedragsbegeleiding. We plukken er nog steeds de vruchten van.
Martin Gaus - https://www.martingausacademie.nl/
Voor Martin is Loes de “first lady of G&G” en vooral ook een “bruggenbouwer”. Toen John Fisher eerst door Flora van Dijk en later door Gaus naar Nederland werd gehaald om een nieuwe manier te introduceren van omgaan met honden was er scepsis bij de gevestigde kynologie, ook bij Loes, maar ze is toch degene geweest die er voor heeft gezorgd dat deze nieuwe manieren steeds algemener werden geaccepteerd. Zo is Loes er indirect voor verantwoordelijk geweest dat enorm veel honden op een “betere” manier werden getraind. Voor een belangrijk deel is wat we nu als algemeen beschouwen daarop terug te voeren.
Sacha Gaus - https://www.martingausacademie.nl/
Heeft vooral herinneringen aan het samenkomen op de ark met Quirine Potter van Loon en Iaira Boissevain en het schrijven in Hondenmanieren waar Loes een column in verzorgde. Daar heeft ze later nog een boekje van uitgebracht. Ook zij benadrukt de brugfunctie die Loes heeft vervuld tussen diverse stromingen in de kynologie.
Nienke Endenburg - https://stichtinggroenepedagogiek.nl/ en https://endenburg.biz/
Contact met Loes is tot stand gekomen via het werk dat Loes voor de faculteit Diergeneeskunde deed. Ze was daar ooit aangetrokken door prof. Bouw. Nienke had met Loes vaak ook ander contact dan over honden. Ze typeert Loes als een “wijs mens” dat boeiend kon vertellen over haar buitenlandse reizen. Ze heeft nog steeds een heel warm gevoel bij herinneringen aan de ark, het water, het zonnetje en de bloemen en ze is heel dankbaar dat ze Loes heeft gekend.
Iaira Boissevain - https://www.bvdv.nl/team/iaira-boissevain/
Iaira is een bekende advocaat dierenzaken.
Contact met Loes is tot stand gekomen via een lezing voor de gemeente Leidschendam waar het feitelijk toen al (begin jaren ’90) ging over verantwoord honden bezit.
Loes was heel goed in het samenbrengen van mensen van diverse pluimage. Ze was absoluut een “bruggenbouwer”. (noot: dit wordt door nagenoeg iedereen expliciet vermeld).
Iaira heeft van Loes de uitdrukking “Regelkees” meegenomen. Ze heeft ook nog met Loes gepionierd op het gebied van gedrag en gezondheid van de Kooiker in Nederland. Ze heeft bij Loes haar diploma’s gehaald en is stukjes gaan schrijven in Onze Hond.
Contact met Loes is tot stand gekomen via een lezing voor de gemeente Leidschendam waar het feitelijk toen al (begin jaren ’90) ging over verantwoord honden bezit.
Loes was heel goed in het samenbrengen van mensen van diverse pluimage. Ze was absoluut een “bruggenbouwer”. (noot: dit wordt door nagenoeg iedereen expliciet vermeld).
Iaira heeft van Loes de uitdrukking “Regelkees” meegenomen. Ze heeft ook nog met Loes gepionierd op het gebied van gedrag en gezondheid van de Kooiker in Nederland. Ze heeft bij Loes haar diploma’s gehaald en is stukjes gaan schrijven in Onze Hond.
Gré Hooijmeijer - docent O&O, www.hondenopvoeding.nl
Samen met Loes hebben Nieta Siegelaar en ik de allereerste BIC (van O&O) gedaan in 1989 en in 1991 de Kadercursus en natuurlijk de geweldige Pinkster weekenden.
Met Loes was het altijd vreselijk gezellig. Ze heeft ons vooral de ogen geopend voor het positief trainen en voor de discipline behendigheid. Dat geldt voor heel veel van mijn generatie.
Met Loes was het altijd vreselijk gezellig. Ze heeft ons vooral de ogen geopend voor het positief trainen en voor de discipline behendigheid. Dat geldt voor heel veel van mijn generatie.
Jolien Schat - https://www.hondenscholen.com/index.html
Al weer heel lang geleden hebben ze het eerste contact gehad. Loes was haar eerste docent binnen O&O. Ze heeft Loes altijd ervaren als heel gezellig, maar ook zeker to the point. Jolien is op veel plaatsen in Europa geweest, o.a. met Flora van Dijk om kennis op te doen en contacten te leggen. Je trof Loes daar ook regelmatig aan. Wat je noemt pionieren. Loes kon ontzettend “bomen”. Dan probeerde ze ook zeker wel te overtuigen en daarbij vlogen de vonken er wel eens af. Jolien is eveneens dankbaar dat ze Loes heeft gekend.
Judith Lissenberg - publicist, journalist, kynologische duizendpoot
Ik volgde voor het eerst een lezing van Loes in de jaren tachtig. Lachen, gieren, brullen was dat en stiekem ook veel informatie opdoen en bijleren. Loes bracht kynologisch variété. Ik denk dat ik dat van haar heb afgekeken.
Mede via Loes maakte ik kennis met de behendigheid. Ik dateer, zeg ik nog regelmatig, namelijk uit de tijd dat agility nog behendigheid werd genoemd. Ik las haar boeken, volgde haar informatiedag over behendigheid van O&O - de aantekeningen die ik toen maakte staan nog steeds als een huis - en Loes keurde de wedstrijd die ik in 1988 liep met mijn Welsh Springer veteraantje Valerie-Jane, voor wie de schutting een beklimming was. Dat was op haar thuisbasis, KC Gooi- en Eemland.
Eind 2001 interviewde ik Loes, toen 62, op haar woonark voor een paginagroot artikel in onder meer het Utrechts Nieuwsblad. Dat was een prachtig, warm en openhartig gesprek. Loes was een kynologisch freestyler. Ze probeerde alles uit en haalde alles uit haar honden. Pakwerk met een Border Collie? Loes deed het en haalde haar IPO.
Loes danste al met haar honden voordat het dogdance werd uitgevonden. Ze kwam op tv en stond aan de basis van de eerste puppyklasjes. Je kunt gelukkig nog naar deze grand old lady van de kynologie luisteren via deze podcast: https://soundcloud.com/animalmatters/geschiedenis-kynologie-met
Mede via Loes maakte ik kennis met de behendigheid. Ik dateer, zeg ik nog regelmatig, namelijk uit de tijd dat agility nog behendigheid werd genoemd. Ik las haar boeken, volgde haar informatiedag over behendigheid van O&O - de aantekeningen die ik toen maakte staan nog steeds als een huis - en Loes keurde de wedstrijd die ik in 1988 liep met mijn Welsh Springer veteraantje Valerie-Jane, voor wie de schutting een beklimming was. Dat was op haar thuisbasis, KC Gooi- en Eemland.
Eind 2001 interviewde ik Loes, toen 62, op haar woonark voor een paginagroot artikel in onder meer het Utrechts Nieuwsblad. Dat was een prachtig, warm en openhartig gesprek. Loes was een kynologisch freestyler. Ze probeerde alles uit en haalde alles uit haar honden. Pakwerk met een Border Collie? Loes deed het en haalde haar IPO.
Loes danste al met haar honden voordat het dogdance werd uitgevonden. Ze kwam op tv en stond aan de basis van de eerste puppyklasjes. Je kunt gelukkig nog naar deze grand old lady van de kynologie luisteren via deze podcast: https://soundcloud.com/animalmatters/geschiedenis-kynologie-met
Hanny van Vliet - voorzitter KC Gooi- en Eemland, www.kc-gooieneemland.nl
Loes heeft (uiteraard) jaren in het bestuur van de club gezeten en was de voorgangster van Hanny op die positie. Loes besteedde aan haar opvolging niet heel veel tijd en aandacht. Als zij dacht dat je het kon, dan ging je het ook doen. Aan de ene kant was de KC heel erg haar ding, aan de andere kant heeft ze Hanny nooit in de weg gelopen. Loslaten kon ze kennelijk prima.
Ze heeft voor medewerkers de “bedank-avonden” geïntroduceerd en die waren beslist de moeite waard (noot: eigen ervaring). In de zomer een BBQ-avond en er zijn ook een aantal stamppot-avonden gehouden. Daarin vervulde Loes dan een soort cabaret functie bij het uitreiken van de plant voor de “beste” vrijwilliger van dat seizoen. Ook van haar theorie avonden voor nieuwe puppen eigenaren maakte ze een hele show. Ze wordt gemist.
Ze heeft voor medewerkers de “bedank-avonden” geïntroduceerd en die waren beslist de moeite waard (noot: eigen ervaring). In de zomer een BBQ-avond en er zijn ook een aantal stamppot-avonden gehouden. Daarin vervulde Loes dan een soort cabaret functie bij het uitreiken van de plant voor de “beste” vrijwilliger van dat seizoen. Ook van haar theorie avonden voor nieuwe puppen eigenaren maakte ze een hele show. Ze wordt gemist.
Debbie Rijnders - www.tinleyacademie.nl
Roemt de veelzijdigheid van Loes. Zo deed ze IPO met haar Border Collie Baines en participeerde ze in zo ongeveer iedere hondensport die je kunt bedenken. Ze schreef daarover ook boeken.
Ook Debbie vindt Loes een echte bruggenbouwer. Begin jaren 2000 organiseerde Loes, bij haar op de ark, bijeenkomsten met mensen welke in die tijd het wel en wee van de Hondenwereld bepaalden. Onder de bezielende leiding van Loes -en natuurlijk vergezeld van lekkere hapjes en drankjes- leerden ze elkaar beter kennen én waarderen. Het zorgde voor meer onderling begrip en vertrouwen.
Loes was heel erg open minded en vol humor; ze zag vooral de kansen en veel minder de problemen.
Ook Debbie vindt Loes een echte bruggenbouwer. Begin jaren 2000 organiseerde Loes, bij haar op de ark, bijeenkomsten met mensen welke in die tijd het wel en wee van de Hondenwereld bepaalden. Onder de bezielende leiding van Loes -en natuurlijk vergezeld van lekkere hapjes en drankjes- leerden ze elkaar beter kennen én waarderen. Het zorgde voor meer onderling begrip en vertrouwen.
Loes was heel erg open minded en vol humor; ze zag vooral de kansen en veel minder de problemen.
